ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ -ΑΜΥΓΔΑΛΑ-ΑΜΥΓΔΑΛΩΤΑ
Ανθίζει πρώτη και καμαρωτή στις αρχές κάθε νέας χρονιάς. Υπέροχη ζωγραφιά
μες στον χειμώνα, η αμυγδαλιά προσφέρει το νέκταρ και τη γύρη της στις μέλισσες
και τους πολύτιμους θρεπτικούς καρπούς της σ΄ εμάς. Είναι ένα πραγματικό
στολίδι της φύσης (ως στολισμένη νυφούλα είναι άλλωστε γνωστή στους
φυσιολάτρες), που κουβαλάει πάνω του, εκτός από πλούσιες ομορφιές, και
διάφορους μύθους.
Ανθίζει πριν βγάλει φύλλα
Η αμυγδαλιά ανήκει σ΄ εκείνα τα δέντρα που ανθίζουν πριν βγάλουν φύλλα
προκαλώντας μεγάλο ενδιαφέρον και ποικίλους συμβολισμούς ανά τους αιώνες. Για
παράδειγμα, όπως αναφέρεται στη Βίβλο, οι Εβραίοι τη θεωρούσαν σύμβολο βιασύνης
εξαιτίας της απροσδόκητης ανθοφορίας της, ενώ ο αρχαίος φιλόσοφος Θεόφραστος
την καταγράφει ως ευχάριστο φαινόμενο. Οι μουσουλμάνοι συνδέουν την ανθοφορία
της αμυγδαλιάς με την αναθέρμανση της ελπίδας. Στην αρχαιότητα οι παγανιστές θεωρούσαν την αμυγδαλιά
σύμβολο παρθενικότητας, αλλά τα άνθη της δίνονταν επίσης ως πρόσφορο
γονιμότητας. Στη νεότερη
εποχή, Τσέχοι, Ιταλοί και Έλληνες την βλέπουν ως σύμβολο τύχης και μακροζωίας
και προσφέρουν τους καρπούς της στους γάμους.
Η αμυγδαλιά(Prunus amygdalus-Amygdalus-communis) συγγενεύει με την
ροδακινιά και υπάγεται στην οικογένεια των ροδοϊδών και στην υποοικογένεια των
προυνοειδών.
Η αμυγδαλιά είναι δέντρο μεσαίου μεγέθους, με ύψος συνήθως 6-9 μέτρα, και με βραχίονες
που απλώνονται. Τα φύλλα της είναι λογχοειδή και ελαφρά οδοντωτά στις άκρες. Τα
άνθη της εμφανίζονται πριν από τα φύλλα, από Ιανουάριο μέχρι Μάρτιο, ανάλογα με
την περιοχή, σε μεγάλη αφθονία. Υπάρχουν δύο βασικοί τύποι αμυγδαλιάς. Ο ένας
τύπος είναι ο Amygdalus communis, var. dulcis, έχει εντελώς ροζ λουλούδια και
παράγει γλυκά αμύγδαλα. Ο άλλος τύπος είναι ο Amygdalus communis, var. amara
που έχει λουλούδια ελαφρώς μεγαλύτερα με πέταλα σχεδόν λευκά που γίνονται ροζ
στην βάση τους και παράγει πικρούς καρπούς, τα πικραμύγδαλα.
Η αμυγδαλιά κατάγεται από τα ζεστές και ξηρού κλίματος περιοχές της μέσης
ανατολής (Ιράν), και εξαπλώθηκε κατά μήκος των παραλίων της Μεσογείου, στην
Βόρεια Αφρική και στην Νότια Ευρώπη από τους Αιγυπτίους, τους Έλληνες και τους
Ρωμαίους. Ο Κάτων ήταν αυτός που έφερε την αμυγδαλιά από την Ελλάδα στην
Ιταλία. Από εκεί η καλλιέργειά της εξαπλώθηκε στην Βόρεια Αφρική, στην Ισπανία,
την Πορτογαλία και την Γαλλία. Στην πραγματικότητα, το 1812 Ο Καρλομάγνος
διέταξε να φυτευτούν αμυγδαλιές στους αυτοκρατορικούς του οπωρώνες. Στη
μεσαιωνική Ευρώπη προτιμούσαν τα αμύγδαλα φρέσκα και πράσινα για το
"γάλα" τους, το οποίο ο κόσμος το χρησιμοποιούσε αντί για γάλα
αγελάδας, για να ξεπεράσει τους περιορισμούς κατά τις περιόδους της
Χριστιανικής νηστείας. Η αμυγδαλιά πολύ γρήγορα εμφανίστηκε και στην Αγγλία,
πιθανόν από τους Ρωμαίους, και μνημονεύεται στους αγγλοσαξονικούς καταλόγους
φυτών. Ωστόσο δεν καλλιεργήθηκε στην Αγγλία πριν το 1562, και τότε
καλλιεργήθηκε αρχικά για την ανθοφορία της. Η αμυγδαλιά μεταφέρθηκε στις Η.Π.Α.
(Καλιφόρνια) τον 18ο αιώνα από Ισπανούς κληρικούς που υπηρετούσαν στην Αποστολή
της Σάντα Μπάρμπαρα. Μεγάλες εκτάσεις δεν φυτεύτηκαν στις Η.Π.Α. μέχρι τα μέσα
του 19ου αιώνα.
Η αμυγδαλιά φυτρώνει άγρια στην Συρία και την Παλαιστίνη. Αναφέρεται στη
Βίβλο σαν σαν ένα από τα καλύτερα οπωροφόρα δέντρα στη γη της Χαναάν, και
υπάρχουν πολλές ακόμα βιβλικές αναφορές σ' αυτήν. Τα αμύγδαλα, όπως και το λάδι
τους ήταν γνωστά στην Ελλάδα και την Ιταλία πριν την χριστιανική περίοδο. Στην
ελληνική μυθολογία υπάρχει ένας όμορφος μύθος που συνδέεται με το δέντρο της
αμυγδαλιάς.
Είναι ενδιαφέρον, το πόσοι διαφορετικοί πολιτισμοί ερμηνεύουν την συνήθεια
των δέντρων να ανθίζουν πριν βγάλουν φύλλα. Οι Εβραίοι, στη Βίβλο, θεωρούσαν
την αμυγδαλιά σύμβολο βιασύνης εξαιτίας της απροσδόκητης ανθοφορίας της. Ο
Θεόφραστος, στην αρχαία Ελλάδα, το καταγράφει σαν ευχάριστο φαινόμενο. Οι
μουσουλμάνοι συνδέουν την ανθοφορία της αμυγδαλιάς με την αναθέρμανση της
ελπίδας. Στην αρχαιότητα, οι παγανιστές θεωρούσαν την αμυγδαλιά σύμβολο
παρθενικότητας. Μερικοί μάλιστα χρησιμοποιούσαν την αμυγδαλιά σαν σύμβολο της
Παρθένου Μαρίας. Αν και ήταν σύμβολο παρθενικότητας, τα άνθη της χρησιμοποιούνταν
επίσης σαν πρόσφορο γονιμότητας και γάμου. Στην νεότερη εποχή, Τσέχοι, Ιταλοί
και Έλληνες την βλέπουν σαν σύμβολο τύχης και μακροζωίας και προσφέρουν τους
καρπούς της στους γάμους. ΑΠΟ http://www.agrotikabook.gr/
ΑΜΥΓΔΑΛΟ
Το αμύγδαλο είναι ο καρπός της αμυγδαλιάς. Το εξωκάρπιο έχει χρώμα
γκριζοπράσινο και είναι χνουδωτό. Στο εσωτερικό του υπάρχει ο πυρήνας, ένας
ξυλώδης φλοιός και μέσα σε αυτό ένα ή δύο σπέρματα που είναι και
αυτά που χρησιμοποιούνται για τροφή ή επεξεργασία.
Ανάλογα με την ποικιλία του δέντρου, τα σπέρματα είναι γλυκά ή πικρά. Τα
αμύγδαλα περιέχουν 25-40% αμυγδαλέλαιο, που
χρησιμοποιείται στη φαρμακοποιία, την κοσμετολογία και στην αρωματοποιία. Τα αμύγδαλα περιέχουν
18% πρωτεΐνη. Σε πολλά κράτη, τα αμύγδαλα χρησιμοποιούνται για
την ίαση από νευρικές και διατροφικές ανωμαλίες, καθώς και για την πρόληψη του καρκίνου.
Μπορούν να φαγωθούν ωμά ή ψημένα και αλατισμένα. Οι αρχαίοι Έλληνες, οι Χετταίοι, οι Ρωμαίοι και οι Ευρωπαίοι τον Μεσαίωνα τα χρησιμοποιούσαν και στην μαγειρική, κάτι που
γίνεται ακόμα και σήμερα. Επίσης καβουρντισμένα και τριμμένα, λιωμένα ή και
ολόκληρα χρησιμοποιούνται και στη ζαχαροπλαστική. Στην Ελλάδα
γνωστά γλυκά που παρασκευάζονται με βάση τα αμύγδαλα είναι τα αμυγδαλωτά. Τέλος τα αμύγδαλα
χρησιμοποιούνται ευρύτατα στη γέμιση σοκολάτας.
Τα πικρά αμύγδαλα αναπτύσσουν, όταν ο καρπός πληγωθεί ή υποστεί μηχανική
παραμόρφωση, ένα πολύ ισχυρό δηλητήριο, το υδροκυάνιο. Σε ορισμένες χώρες η αμυγδαλιά-νάνος
καλλιεργείται και ως διακοσμητικό φυτό.ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
Αμύγδαλο: ο γευστικός σύμμαχος της υγείας!
(ΑΠΟ http://5tinimera.wordpress.com/)
Μπορεί να σκέφτεστε τα αμύγδαλα μόνο ως ένα γευστικό και γρήγορο σνακ, όμως
είναι κάτι περισσότερο. Τα αμύγδαλα είναι πλούσια σε βιταμίνες, μέταλλα και
φυτικές ίνες και αποτελούν έναν εξαιρετικό τρόπο να παίρνει ο οργανισμός μας
όλα τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται κάθε μέρα!
Διατροφικά στοιχεία του αμυγδάλου
Τα αμύγδαλα είναι πλούσια σε πρωτεΐνη. Η πρωτεΐνη αυτή που περιέχεται στα
αμύγδαλα είναι υψηλής απορροφησιμότητας από το σώμα μας.
Ακόμα, τα αμύγδαλα είναι πλούσια σε φυτικές ίνες, φώσφορο, ασβέστιο, κάλιο,
μαγνήσιο, ψευδάργυρο, σίδηρο και βιταμίνη Ε. Τα αμύγδαλα αποτελούν τη μοναδική
καλή πηγή πρωτεϊνών που είναι επίσης μια εξαιρετική πηγή βιταμίνης Ε.
Επίσης, τα αμύγδαλα όπως και όλα τα φυτικά τρόφιμα, τα φρούτα και τα
λαχανικά, περιέχουν μία πληθώρα φυτοχημικών ουσιών. Αυτές οι χημικές ουσίες των
φυτών φαίνεται να έχουν προστατευτική δράση κατά των καρδιακών παθήσεων, του
καρκίνου και άλλων χρόνιων ασθενειών.
Αμύγδαλα και χοληστερίνη
Λίγα μόλις αμύγδαλα την ημέρα είναι ικανά να προστατεύσουν το καρδιαγγειακό
μας σύστημα, μειώνοντας την αρτηριακή πίεση και ρίχνοντας τα επίπεδα της
χοληστερίνης.
Τα μονοακόρεστα λιπαρά που περιέχει το αμύγδαλο, έχουν συσχετιστεί με την
μείωση της χοληστερίνης. Επιπλέον, τα μονοακόρεστα αυτά λιπαρά βοηθούν στην
διατήρηση υγιών επιπέδων της καλής χοληστερόλης στο αίμα.
Αμύγδαλα και χάσιμο βάρους
Πρόσφατες επιστημονικές έρευνες αποδεικνύουν ότι ο συνδυασμός φυτικών ινών
με πρωτεΐνη, οδηγεί σε αυξημένο αίσθημα κορεσμού και βοηθάει στον έλεγχο της
όρεξης. Με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να βοηθήσει στον έλεγχο της πρόσληψης τροφής
και συνεπώς στην μείωση των θερμίδων που προσλαμβάνουμε. Εάν λοιπόν προσέχετε
τη διατροφή σας και θέλετε να χάσετε βάρος, τα αμύγδαλα αποτελούν το ιδανικό
σνακ!
ΓΛΥΚΟ –ΑΜΥΓΔΑΛΩΤΑ ( Είναι πανεύκολο και μπορούμε να το κάνουμε στην τάξη με τα παιδιά)
Υλικά:
- 240 γρ. ζάχαρη άχνη
- 250 γρ. αμύγδαλα τριμμένα
- 3 αυγά (μόνο τα ασπράδια)
- 12 αμύγδαλα μισά (προαιρετικά)
- 3-4 σταγόνες εσάνς πικραμύγδαλου (προαιρετικά)
Εκτέλεση:
Ανακατεύετε μαζί τα αμύγδαλα με τη ζάχαρη.
Χτυπάτε τα ασπράδια σε μαρέγκα.
Προσθέτετε αν θέλετε το άρωμα. Προσεκτικά ρίχνετε το μείγμα του αμύγδαλου,
ανακατεύοντας απαλά να ενσωματωθούν τα υλικά.
Στρώνετε τη λαμαρίνα με λαδόχαρτο ψησίματος. Βάζετε το μείγμα σε κορνέ και σχηματίζετε στρογγυλά ή
στενόμακρα μπισκότα. Με προσοχή, βουτάτε ένα πινέλο σε νερό και περνάτε από
πάνω τα μπισκότα. Διακοσμείτε με το μισό αμύγδαλο.
Ψήνετε τα μπισκότα σε προθερμασμένο φούρνο, στους 170 βαθμούς, μέχρι να
ροδίσουν ελαφρά.
Βγάζετε τα μπισκότα από το φούρνο, αφήνετε να κρυώσουν και φυλάτε σε αεροστεγές
κουτί. ΑΠΟ http://greekcook.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου