ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

 

Γ ΔΡΟΣΙΝΗΣ Η μυγδαλιά

 Ἐκoύνησε τὴν ἀνθισμένη μυγδαλιὰ

μὲ τὰ χεράκια της 

κι ἐγέμισε ἀπὸ ἄνθη ἡ πλάτη, ἡ ἀγκαλιὰ 

καὶ τὰ μαλλάκια της.

Ἄχ! χιονισμένη σὰν τὴν εἶδα τὴν τρελλὴ 

γλυκὰ τὴ φίλησα, 

τῆς τίναξα τὰ ἄνθη ἀπ᾿ τὴν κεφαλὴ 

κι ἔτσι τῆς μίλησα:

-Τρελλὴ νὰ φέρεις στὰ μαλλιά σου τὴ χιονιὰ 

τὶ τόσο βιάζεσαι; 

Μόνη της θὲ νὰ ῾ρθεῖ ἡ βαρυχειμωνιά, 

δὲν τὸ στοχάζεσαι;

Τοῦ κάκου τότε θὰ θυμᾶσαι τὰ παλιὰ 

τὰ παιχνιδάκια σου, 

κοντὴ γριούλα μὲ τὰ κάτασπρα μαλλιὰ 

καὶ τὰ γυαλάκια σου.

Γ ΔΡΟΣΙΝΗΣ

Στοὺς κλώνους τῆς ἀμυγδαλιᾶς, 

σμίγουν ἀνθοὶ καὶ χιόνια

καὶ φέρνουνε τὴν ἄνοιξη

γοργὰ τὰ χελιδόνια.

 ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ (Σοφία Κατσαρού)

Όλα τα δέντρα, τα κλαδιά
ανοίγουνε το Μάρτη
και η καημένη η αμυγδαλιά
άνοιξε το Γενάρη.
Σαν τη νύφη στολισμένη
η άσπρη μυγδαλιά με τα
πράσινά της μύγδαλα.
Τώρα όμως τι κρίμα
θα περάσει η εποχή της
κι ο κορμός της θα γεράσει.
Κάτω από τον ήλιο
κάθεται και περιμένει
τις μελαχρινές μελισσούλες
να την επισκεφτούν
η αμυγδαλιά, η αμυγδαλιά

ΝΕΡΑΙΔΑ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ

Αμυγδαλίτσα όμορφη

στα ροζ είσαι ντυμένη

μες το χειμώνα άνθισες

γιατί είσαι ευλογημένη.

Ελπίδα σ' όλους μοίρασες,

χαρά και τρυφεράδα

τα πέταλα σαν άπλωσες

στην κρύα τη λιακάδα.

Σε βλέπω απ' το παράθυρο

πως στέκεσαι γενναία

στη μέση της μικρής αυλής

νεράιδα μου ωραία.

Την άνοιξη προμήνυσες

στη μέση του χειμώνα

τον ήλιο, το ζεστό καιρό

   

και τα χελιδόνια.